Arslan, son dönemde yaşanan etnik milliyetçilikler sorunu ve demokratik açılımla doğan milli beraberliği koruma amaçlı ‘millet’ kavramı üzerinde duruyor.
ORTAK ÇİZGİ’DE BULUŞALIM-1
Ülkemiz, kültürel yapımızda, on yıllardır süren zorlamalarla meydana gelen değişimi, siyaset kanalıyla toplumsal yaşamın hukuku yapmaya götürmek isteyen bir sancılı sürecin son perdesini yaşıyor. Bu sancının adı ‘etnik milliyetçilik’, son perdesi ‘demokratik açılım’, kültürel değişimin konusu ‘kimlik sorunu’, siyasal aktörleri iktidar ve muhalefet, zorlamaların kaynağı ise PKK, AB, ABD ve diğer dış güçlerdir.
Biz konunun siyasal yönüne bakmıyoruz. Sosyo-kültürel yönüyle ilgiliyiz. Özellikle yazılarımızı izleyen dostlarımız bilirler ki hep bir düşman oyununa dikkat çekmişizdir: Ülkemizde, etnik milliyetçilikle ulusal milliyetçiliğin yatay(toplumsal ve bölgesel), muhafazakarlıkla ulusalcılığın dikey(ideolojik ve kurumsal) kutuplaşmalar yaparak ülkeyi ayrışmalara zorlayacak çatışmalar doğuracağını öngörmüştük. Süreç de maalesef bu yönde ilerlemektedir.
OYUNLARI BOZACAĞIZ
Buna göre şartlar olgunlaşarak 2011 yılında siyaseten istikrarsızlaşacak olan Türkiye’de iç savaş başlayacak ve bu iç savaş 2015 yılında BM Barış Gücü müdahalesi ile son bulacaktı. Yani Türkiye Cumhuriyeti 2023’e çıkartılmayacaktı. Bu öngörümüzü yayınladığımızda tarih 2002 idi. Bu nedenle de 2023’te ülkenin kaderini elinde tutacak olan gençlere tek yumruk olarak güçlü ve ileri bir büyük Türkiye hedefi kazandırmak, tuzakları bozacak başlıca etken olacaktı. Bu amaçla, üniversitelerde Yerleşke 2023 dergisi adı altında bir kulüpler birliği çalışması başlatmış ve konferanslar dizisine çıkmıştık… Ve, halen kararlıyız; oyunları bozacağız.
Sonuçlar sebeplere dayanır. Nedenlerini değiştirmediğiniz sonuçları engelleyemezsiniz. Kültürel yapıdaki değişimin bugün siyasal yapıyı değişime zorladığını görüyoruz. Oysa kültürel değişim uzun yılların sonucudur. Çünkü kültürel yapıdaki değişim zorlanırken doğru biçimde yönlendirilseydi bugün bölünme, etnik ayrışma, iç çatışma konuşmuyor olacaktık. Öyleyse toplumsal bütünleşme sonucunu doğuracak kültürü güçlendirmezsek, siyasal sonuçlarla savaşmak, tarihin akışına karşı nafile durmak olacaktır. Buna sadece ‘bir süre’ direnebilirsiniz.
BİR MİLLET OLABİLMEK
Millet olmak ne demektir?
Aynı soydan gelmek midir? Hayır. İlgisi yoktur. Aynı etnik kökenden olmakla millet olunmaz. Yoksa Arnavut Mehmet Akif nasıl desin ‘Kahraman Irkıma bir gül…” diye?… ÇerkezEthem’in ne işi olacaktı o zaman dağlarda vuruşarak bir ömür tüketmeye, Kafkaslarda değil; Ege’de hem de!.. Kürt İsmet ne geziyordu meydan savaşlarında, İnönü’de? Rus ordusunun karşısında çete olup, Mustafa Kemal komutasındaki ordunun ön kolunda çete başı olan, sonra da esir düşecek Kürt asıllı Said-i Nursi, kendisine ‘kürt’ vurgusu yapılması karşısında niçin rahatsız oluyordu da “Ben Türk Milleti’nin parçası bir Kürt’üm”, anlamında açıklama yapma gereği duyuyordu?Selanikli Nazım’ın ‘O Sarışın Kurt’ için, o muhteşem ‘Kuvvay-ı Milliye Destanı’nı yazmasını Polonya kökenli oluşu niçin engelleyemedi dersiniz? Sabetay Halide Edip’in Sultanahmet Mitingi’nde işi neydi etnik kökense milletin esası? Laz Ali Şükrü’nün mücadelesi Karadeniz bölgesi işgal edildi diye miydi? İlgisi yok! Boşnak Fevzi Çakmak Rumeli için mi Afyon Kütahya sırtlarında, cephede en ön siperlere kadar ilerliyordu? Elbete hayır! Güney cephesi Grup Komutanı ZazaAhmet Ağa cansiperane mücadelesini hangi millet için vermişti? Ve bütün bu farklı köken ve coğrafyalardan insanların kalbini Selanik doğumlu, Makedonyalı TürkmenMustafa Kemal’in ‘Ya istiklal ya ölüm’ sözü nasıl olacak da ateş olup tutuşturacaktı; eğer bu insanlar ‘aynı millet’ten olmasaydı?
Soylar, etnik kökenler ayrı olunca Milletiniz ayrı olmuyor! Millet olmak ‘ait olmak’tır. Milletiniz kendinizi tanımladığınız kimliktir. Kendinizi ne hissediyorsanız, O’sunuzdur! Hiç Yakup Robenson, annesi İngiliz, babası İngilizken İngiltere karşısında gönüllü asker yazılıp cepheye gider, kahramanca şehit olur muydu yoksa? Çünkü Yakup Robenson ‘bizim milletimizden’di.
Bir yanıt yazın