Kuruldu Yine Babil – Şiir

Kuruldu Yine Babil

Osman ARSLAN

Tarihin başı döndü kuruldu yine Babil!

Kulelerin başında her yürek bir ebabil,

Başeğmez ruhumu al, Hak önünde teba bil,

Şu ateş zemininde serin bir adadayım,

İbrahim niyetine yakılmaya adayım.

Bir ihtiyar sırtında kanlı hançer konuşur,

Bir an kundakta bebek öne geçer konuşur,

Tarih kelimeleri seçer seçer konuşur,

Tek insanlık güleydi son gülmeye adayım,

Atlasım kavrulurken bir uzak vahadayım!

Yüreğinden vurulmuş karanfiller ağlıyor,

Son Timur ordusunda kalan filler ağlıyor,

Zulmün ayak altında naif iller ağlıyor,

Atlasım kavrulurken uzak bir vahadayım,

Kardeşlerim kuyuda, ben engin sahadayım.

Nerde o şeyda gönül, hanidir altun çağlar?

Gökkubede matem var, üstüme şal; tunç ağlar,

Yer yüksünür, gök çatlar ve ihtimal tunç ağlar,

Ciğerimde kor ateş, çılgınım; çıradayım,

Tanrı Dağı, Altay’da, Toros’da,  Hira’ dayım.

Bindokuzyüzdoksandokuzağustosondokuz, Ankara