Seninle Veliliğe… -Şiir

SENİNLE VELİLİĞE!

-Kutlu Doğum Haftası Vesilesi ile-

 

Ey dosdoğru haberi getiren temiz öncü,

Ey Allah’ın seçtiği, müminlerin övüncü!

İnsanlar içinde sen; taşlar içinde yâkut,

Sen geldin de eridi zulüm, eyyam ve tâgut!

Seni elçi gönderen Rabb’e tam itikadım,

Rabb’imin elçisisin; sarsılmaz itimadım.

Seni büyük kılmaya ‘okunan kitap’ yeter,

Cahilin muhabbeti, küfür şerrinden beter!

Güzel ahlak yolunu ikmal eden iz senin,

Ahlakın yüce Kur’an, yüreğin deniz senin!

Bizim için en güzel örnekler de sendedir,

Şefaat et bizlere; affımız sayendedir!

Bir Nebi’sin içimizden, örnek ve pek izzetli,

Ümmetine titreyen, şefkatli, merhametli…

Müminlere kanadın inerdi zor anında,

Katı yürekli olsan kim kalırdı yanında!

Kurbanlık iki dede torunu öksüz, yetim,

Kuru et ve hurmayla büyüyen can Ahmet’im;

Bineğin bir deveydi, yatağın hasır oldu,

Tahtın kalbimizdedir, bak nice asır oldu!

Kur’an Alemlere nur, ilahi bir hâtıra,     .

Kur’an gelir, adını andıkça tek hatıra.

Nifakta idmanlılar, küfürde yarışanlar,

Üzdü ‘inandık’ diye yoluna karışanlar,

Ebter dediler sana, deli, kahin derdiler,

Sihirbaz, şair diye halk önünde yerdiler.

Kâle almaya değmez, söz niye eğilsin ki?

“Rabbinin lütfu için, Sen deli değilsin ki!”

Allah’tır; has kuluna bir gece miraç veren,

Sonra hicret ettirip Medine’de taç veren.

Sen ki ashabın için bir ‘hayır kulağı’ydın,

Nimet verilenlerin başı ve ulağıydın.

Arkasından gittiğim sakalın, terin değil,

Derdim; hayatımızda örneğin derin değil!

Rabb’in hazinesinden kimseye vaat etmedin,

Gaybı bilirlik, yahut melihlik diretmedin.

Uyarım ben de dedin, bana verilen nakle,

“Körle gören arası fark neyse, halim öyle.”

Seni alet edinen her niyete bin lanet!

Misyonunla gidecek yeryüzünden melanet!

Yapmacık anın yoktu, düşünmek bile cür’et!

Ödül Allah’tan, diye istemedin ki ücret!

Seninkiyse delilik, bu övgüm deliliğe,

Yolculuğum, hevesim seninle veliliğe!

03.03.03, Konya