Van – Şiir

VAN

Üstüne

Titriyordu zaman

Güneşin,

Uzanır bulup düştüğü gölde

Doğduğu yerde battığı zaman.

Ruhuma böyle narin değiyordu,

Van.

Ardında

Duracak mı hep öyle

Görünmeden güven veren

Süphan!..

Buğulu tüllerin ardında

Yüreğime aşkla doğuyordu

Van.

Edremit’te bir akşamüstü

Soluk benizli göl

Yağmur denizi gök

Uzayan öykülerle

Hazin hisler bırakıp

Gözümü yere sağıyordu

Van.

Nuh Nebi varisi

Aşkın emaneti yüklü yürekler

Şafak diliyordu Süphan’a dönüp

Ne günlerdi,

Ne günlerdi

Rahmet olup çisil çisil yağıyordu

Van.

Ey Van!..