Yıl 1915… Öyle güzeldi ki gittikleri yerler bir daha dönmediler…Bir gül bahçesine girer gibi kara toprağa girenlerin, vatan sevgisinin anıtlaşan kahramanlarının yorgan olup örttüğü topraklarda, dur diyebilen iradenin destanlaşan öyküsü, sahibini arayan mektuplar gibi duruyor.
İnsanların şehitliğe, toprakların vatanlığa yükseldiği yerler, Gelibolu artık bir gül bahçesi…
Yurdumuzun değerini, özgürlüğümüzün bedelini anlatan milli onurun anıtlaşan tabyaları, bir hilal uğruna ikiyüzelli bin güneşin battığı yer. Güneşlerin gömüldüğü topraklara sarılmak onları kucaklamak zamanıdır.
Kurtuluş Savaşı’nın önsözünü, Çanakkale’yi okuyalım. Hasta adamın içindeki devi uyandırdığı yer, size de büyüklüğünüzü anlatacak. Bir şehitlik önünde durup gözlerinizi kapatarak; Osmanlı’nın, kuğunun son ötüşü muhteşemliğindeki final sahnesini, Çanakkale mahşerinin kahramanlık tablolarını seyre dalın. Yeryüzünün bu eşsiz savunma destanı yanı başınızda yaşandı. Tarihin gözlerine bakın orada. Kendinizi göreceksiniz.
01.03.2011
Bir cevap yazın